Testu n"asturiano De plata

Anque España perdió, pensándolo güey la verdá ye que prestóme ver el partíu d'ayeri. Y ocúrreseme esto:

- Que anque la xente crea que non, los partíos hai que xugalos. Si non, al entamar el campeonatu repartiríense les medalles y toos pa casa. El deporte ye deporte porque pue ganar tol mundu.

- Que Gasol nun tuvo bien, non. Vílu muncho más lentu que otres vegáes; otros díes namás recibir el balón entamaba un movimientu, y los defensores nun teníen tiempu pa pensar nin pa paralu. Ayeri recibía lloñe del aru, y daba vuelta y quedaba de cara al aru y entamaba a pensar pa ónde diba a atacar; y eso ye muncho más fácil de defender. Daba tiempu a los defensores a colocase y a echá-y el güeyu, y a quitá-y el balón, como pasó munches vegáes.

- Pero aparte de que Gasol nun tuviera el día, la defensa que-y fizo Rusia toi seguru de que ye pa mirala en vídeo. Nun foron a meté-y ni un balón al poste baxu. Gasol siempres tenía al defensor per delantre, o dos defensores, y les axudes nel sitiu pa que nun pudiera pasá-y el balón al collaciu que tuviera solu... Non hebo Gasol en ataque. Y esa defensa ye el tipu de cosa que un llocutor decente podía desplicanos. Los direutivos de la Sexta camienten que nun merez la pena, que la xente ye tonta y nun va entendelo. Pero la verdá ye que asina perdemos la mayoría de les coses guapes que pasen nun partíu.

- Que'l ataque caberu d'España foi perfeutu pa 2 segundos qu'hebía (Montes creyía que quedaben 10; nun sé qué partíu taba viendo, el mui pazguatu). Foron pa sacar de banda, que nun creyí que foran facelo; foron pa dar el pase bien, foron pa que el balón-y llegara a un xugaor con esperiencia (Gasol, ná menos), el xugaor foi quién pa tirar un tiru razonable, y... el tiru nun entró. Non hai más vueltes que dar. Decía lluéu Gasol que con 2 segundos dába-y tiempu, de xuru, a botar o averase más al aru; pero paezme que nun merecía la pena. Atopó huecu, tiró bien tirao, y... El tiru del base rusu entró de petaca, y el de Gasol nun entró de chiripa.

- Que el partíu perdióse nos tiros llibres, posiblemente. Pero más que nada nel ataque. España nun foi quién pa atacar debaxo'l aru. Nun tuvo pívots. Tá bien lo de los triples, ye buenísimo que metan tantos y con tanta seguridá, pero eso nun ye bastante pa ganar partíos. Nun hebo xuegu interior, y pa mí que ehí se perdió todo. La defensa foi buena (Rusia metió 60 puntos), hebo rebotes (Gasol pañó 10 ó 15, nun sé), hebo tapones. Pero el ataque foi permalu. Son coses, otra vegada, pa ver en vídeu, o pa que les analice daquién que sepa un pocoñín de baloncestu y seya quién pa decimos coses interesantes de por qué España nun podía meter nin una canasta de cerca. Pero qué vamos pedir, si por nun poner nun ponen nin los númberos que se punxeron tola vida. ¿Que nun dá tiempu? Garrá-i tolos minutos de soníu que gastaron Willy y la Guasch, y tolos d'imaxe que gastaron poniendo a Nadal, a Zapatero, a Pedrojota, a la griega rubia y a tou quisque, y pensái cuánto vos interesó realmente lo que se fizo con esi tiempu. Agora, nesi tiempu ponei comentarios o imáxenes que dean más valor al partíu. ¿Nun diba ser más barato y más interesante?

Conclusión: que esti equipu ye igual de grande que enantes, que el deporte tá fechu pa que tol mundu tenga opción de ganar y nun se sepa de xuro quién va ser el ganaor, y que hai muncho, muncho, muncho que facer pa tresmitir baloncestu de manera digna y profesional, que esto que fai La Sexta nun ye digno nin profesional.

Pero polo menos pónenlo, anque nun nos engañemos; ye namás porque teníen mamao que España diba ganar. Los tiempos nos que podíes ver baloncestu porque te gustara, sin perres nin nacionalismos de por mediu, ya pasaron.

No hay comentarios: